باب باب اول
در موارد شهادت
ماده 1306- به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1307- به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1308- به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1309- در مقابل سند رسمی یا سندی که اعتبار آن در محکمه محرز شده دعوی که مخالف با مفاد یا مندرجات آن باشد به شهادت اثبات نمی‌گردد.
ماده 1310- به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1311- به موجب قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1312- احکام مذکور در فوق در موارد ذیل جاری نخواهد بود:
1- در مواردی که اقامه شاهد برای تقویت یا تکمیل دلیل باشد مثل اینکه دلیلی بر اصل دعوی موجود بوده ولی مقدار یا مبلغ مجهول باشد و شهادت بر تعیین مقدار یا مبلغ اقامه گردد.
2- در مواردی که به واسطه حادثه‌ای گرفتن سند ممکن نیست، از قبیل حریق و سیل و زلزله و غرق کشتی، که کسی مال خود را به دیگری سپرده و تحصیل سند برای صاحب مال در آن موقع ممکن نیست.
3- نسبت به کلیه تعهداتی که عادتاً تحصیل سند معمول نمی‌باشد، مثل اموالی که اشخاص در مهمانخانه‌ها و قهوه‌خانه‌ها و کاروانسراها و نمایشگاه‌ها می‌سپارند و مثل حق‌الزحمه اطباء و قابله؛ همچنین انجام تعهداتی که برای آن عادتاً تحصیل سند معمول نیست، مثل کارهایی که به مقاطعه و نحو آن تعهد شده، اگر چه اصل تعهد به موجب سند باشد.
4- در صورتی که سند به واسطه حوادث غیر منتظره مفقود یا تلف شده باشد.
5- در موارد ضمان قهری و امور دیگری که داخل در عقود و ایقاعات نباشد.
ماده 1313 (اصلاحی 14/8/1370) - در شاهد بلوغ، عقل، عدالت، ایمان و طهارت مولد شرط است.
تبصره 1- عدالت شاهد باید با یکی از طرق شرعی برای دادگاه احراز شود.
تبصره 2- شهادت کسی که نفع شخصی، به صورت عین یا منفعت یا حق رد دعوی، داشته باشد و نیز شهادت کسانی که تکدی را شغل خود قرار دهند پذیرفته نمی‌شود.
ماده 1313 مکرر- به موجب ماده 47 قانون اصلاح موادی از قانون مدنی مصوب (14/8/1370)حذف شده است.
ماده 1314- شهادت اطفالی را که به سن پانزده سال تمام نرسیده‌اند فقط ممکن است برای مزید اطلاع استماع نمود، مگر در مواردی که قانون شهادت این قبیل اطفال را معتبر شناخته باشد.

باب دوم
در شرایط شهادت
ماده 1315- شهادت باید از روی قطع و یقین باشد نه به طور شک و تردید.
ماده 1316- شهادت باید مطابق با دعوی باشد ولی اگر در لفظ مخالف و در معنی موافق یا کمتر از ادعا باشد ضرری ندارد.
ماده 1317- شهادت شهود باید مفاداً متحد باشد، بنابراین اگر شهود به اختلاف شهادت دهند قابل اثر نخواهد بود، مگر در صورتی که از مفاد اظهارات آنها قدر متیقنی به دست آید.
ماده 1318- اختلاف شهود در خصوصیات امر، اگر موجب اختلاف در موضوع شهادت نباشد، اشکالی ندارد.
ماده 1319- در صورتی که شاهد از شهادت خود رجوع کند یا معلوم شود برخلاف واقع شهادت داده است، به شهادت او ترتیب اثر داده نمی‌شود.
ماده 1320- شهادت بر شهادت در صورتی مسموع است که شاهد اصل وفات یافته یا به واسطه مانع دیگری مثل بیماری و سفر و حبس و غیره نتواند حاضر شود.