عنوان : فسخ قرار منع تعقیب کیفری از موارد رد دادرس نیست.
علت طرح: اختلاف نظر شعب هفتم و یازدهم دیوان عالی کشور
موضوع : رد دادرس ( بند 7 ماده 208 قانون آئین دادرسی مدنی )

خلاصه گزارش پرونده

شعبه هفتم دیوان عالی کشور نظر دادرس دادگاه کیفری 2 بر فسخ قرار منع تعقیب و دستور جلب متهم به محاکمه را از موارد رد دادرس و مانع رسیدگی و صدور رأی در موضوع اتهام از طرف دادرس فسخ کننده قرار منع تعقیب دانسته و در موردی که دادرس دادگاه کیفری 2 دماوند به استناد بند 7 ماده 208 قانون آئین دادرسی مدنی از رسیدگی امتناع نموده و بین دادگاه مزبور و دادگاه صلح مستقل فیروزکوه – قائم مقام دادگاه کیفری 2 – اختلاف در صلاحیت حاصل شده به این استدلال که دادگاه کیفری 2 دماوند حسب بند 7 ماده 208 قانون آئین دادرسی مدنی از رسیدگی معذور است با تأیید صلاحیت دادگاه صلح مستقل فیروزکوه حل اختلاف کرده است ولی شعبه یازدهم دیوان عالی کشور نظر دادرس دادگاه کیفری بر فسخ قرار منع تعقیب را از موارد رد دادرس ندانسته و در مورد مشابه صلاحیت دادگاه کیفری 2 دماوند را تأیید کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت قریب به اتفاق چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« نظر دادرس دادگاه کیفری بر قابل تعقیب »
« دانستن متهم که ضمن رسیدگی به شکایت »
« از قرارمنع پیگرد ابراز شود، اظهارعقیده »
« درموضوع اتهام محسوب نبوده و از موارد»
«رد دادرس نمی باشد،بنابراین رأی شعبه 11»
« دیوان عالی کشور تا حدی که با این نظر»
« مطابقت دارد صحیح تشخیص می شود.این »
« رأی برطبق ماده واحده قانون وحدت رویه »
« قضائی مصوّب 1328 برای شعب دیوان »
« عالی کشورودادگاهها درموارد مشابه لازم »
« الاتباع است.»