عنوان: احکام مربوط به حجر برأی اشخاص ذی نفعی که طبق ماده 15 قانون امور حسبی در جریان دادگاه دخالت داشته و عنوان شخص ثالث نداشته اند قابل فرجام نمی باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب دیوان عالی کشور
موضوع: فرجام خواهی از حکم حجر

خلاصه گزارش پرونده

شعبه چهارم دیوان عالی کشور حکم حجر را قابل رسیدگی فرجامی دانسته و به فرجام خواهی اشخاص ذینفع از رأی دادگاه استان که حکم حجر صادر شده از دادگاه شهرستان تهران را استوار ولی تاریخ دیگری را برأی ابتدای حجر تعیین نموده رسیدگی و رأی فرجام خواسته را در قسمت تعیین تاریخ حجر نقض و رسیدگی مجدد را به شعبه دیگر دادگاه استان محول کرده است ولی شعبه هشتم دیوان عالی کشور حکم حجر و شعبه اول دیوان عالی کشور حکم رفع حجر را فرجام پذیر ندانسته و دادخواست فرجامی را رد کرده اند.

« رأی هیأت عمومی »

« چون به موجب ماده 27 قانون امور حسبی تصمیم دادگاه وقتی قابل فرجام است که در قانون تصریح شده باشد ودر مورد تصمیم دادگاه راجع به حجر در قانون تصریح به حق فرجام نشده است ومستنبط از ماده 44 قانون مزبور هم که حق فرجام در آن تصریح گردیده ناظر به موردی است که شخص ثالث بر تصمیم دادگاه اعتراض کرده باشد ، بنابرأین احکام مربوط به حجر برأی اشخاص ذینفعی که طبق ماده 15 قانون مذکور در جریان رسیدگی دخالت داشته وعنوان شخص ثالث نداشته اند قابل فرجام نمی باشد. »