عنوان: تنها مرجع رسیدگی به شکایات مربوط به اجرأی ماده 56 قانون
جنگلها و مراتع، هیأت مقرر در قانون تعیین تکلیف اراضی
اختلافی موضوع اجرأی ماده 56 قانون جنگلها و مراتع می باشد.
علت طرح: اختلاف نظر شعب بیست و دوم و سی و هشتم دیوان عالی کشور
موضوع: اعتراض به رأی کمیسیون ماده 56 قانون حفاظت و بهره برداری
از جنگلها و مراتع کشور

خلاصه گزارش پرونده

شعبه بیست و دوم دیوان عالی کشور در مقام حل اختلاف در صلاحیت بین قاضی هیأت مقرر در قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرأی ماده 56 قانون جنگلها و مراتع مصوّب 1367 مستقر در شهرستان اراک و شعبه هشتم دادگاه عمومی اراک در خصوص رسیدگی به اعتراض مربوط به اجرأی ماده 56 قانون حفاظت و بهره برداری از جنگلها و مراتع کشور در مورد اراضی واقع در محدوده قانونی شهرها خلاصتاً با این استدلال که هیأت مقرر در قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرأی ماده 56 قانون جنگلها و مراتع تنها به اعتراض زارعین صاحب اراضی نسقی و مالکین و صاحبان باغات و تأسیسات در خارج از محدوده قانونی شهرها و حریم روستاها، سازمانها و مؤسسات دولتی رسیدگی می نماید و صلاحیت عام دادگستری اقتضاء دارد که به اعتراض مطرح شده در دادگستری رسیدگی شود صلاحیت دادگاه را تأیید نموده است ولی شعبه سی و هشتم دیوان عالی کشور در مورد مشابه با لحاظ اطلاق تبصره 2 قانون مذکور در فوق و رأی وحدت رویه شماره 76/3/ه – 10/10/1376 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری و ماده 20 قانون دیوان عدالت اداری رسیدگی به اعتراض نسبت به مطلق رأی کمیسیون ماده 56 قانون حفاظت و بهره برداری از جنگلها و مراتع کشور را از حیطه صلاحیت عام دادگاههای عمومی خارج دانسته و با تأیید صلاحیت قاضی هیأت مقرر در قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرأی ماده 56 قانون جنگلها و مراتع مستقر در شهرستان اراک حل اختلاف کرده است.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:

« رأی هیأت عمومی »

« قطع نظر از اینکه به موجب رأی شماره 76/3/ه- »
« 10/10/1376 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری »
« مرجع صالح به اعتراضات موضوع قانون تعیین »
« تکلیف اراضی اختلافی اجرأی قانون حفاظت وبهره»
« برداری از جنگلها و مراتع – فارغ از محل وقوع »
« اراضی مربوطه – هیأت موضوع ماده واحده قانون »
« تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرأی ماده »
« 56 قانون جنگلها و مراتع شناخته شده و به موجب »
« قسمت اخیر ماده 20 قانون دیوان عدالت اداری »
« رأی اکثریت هیأت عمومی دیوان عدالت اداری »
« برأی شعب دیوان وسایرمراجع مربوطه من جمله »
« هیأت موضوع ماده واحده فوق الذکر در مواردمشابه »
« لازم الاتباع است، اساساً با لحاظ تبصره 2 واطلاق و »
« عموم تبصره 5ماده واحده فوق الذکرازتاریخ تصویب »
« این ماده واحده کلیه قوانین و مقررات و آیین نامه های »
« مغایربا این قانون لغووتنهامرجع رسیدگی به شکایات »
« مربوط به اجرأی ماده 56 قانون جنگلها و مراتع و »
« اصلاحیه های آن هیأت موضوع این قانون خواهد بود »
« بنابه مراتب رأی شماره 513 – 26/8/1383 شعبه »
« 38 دیوان عالی کشور که با این نظر مطابقت دارد از »
« نظر اکثریت قاطع اعضاء هیأت عمومی دیوان عالی »
« کشورصحیح تشخیص ومورد تأیید است. این رأی بر »
« طبق ماده 270قانون آیین دادرسی دادگاههای عمومی »
« و انقلاب در امور کیفری برأی شعب دیوان عالی »
« کشور و دادگاهها در موارد مشابه لازم الاتباع است. »